نتایج جراحی در شکستگی های فرورفته جمجمه

سابقه و هدف: پیشرفت های فراوانی در نحوه اداره و درمان بیماران با ترومای سر در خلال سالهای اخیر اتفاق افتاده است. علیرغم این، مطالعاتی که به شکستگی های فرورفته جمجمه به عنوان بخشی از بیماران ترومای سر، پرداخته باشد بسیار محدود است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج جراحی در بیماران با شکستگی های فرورفته جمجمه می باشد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 74 بیمار (50 مرد و 24 زن) با میانگین سنی 20 سال (5 تا 52) که در بخش جراحی اعصاب بیمارستان امام خمینی ارومیه در طی 4 سال (1388 تا 1391) بستری و با تشخیص شکستگی فرورفته جمجمه تحت عمل جراحی قرار گرفتند، انجام شد. تمام بیماران با سی تی اسکن قبل از جراحی بررسی شدند. برای تمام بیماران آنتی بیوتیک و داروی ضد تشنج پیشگیری (پروفیلاکتیک) تجویز شد. نوع و علت شکستگی، وجود نقص عصبی، تشنج، مننژیت بعد از عمل، نقص پوستی، عفونت زخم، لیک مایع مغزی نخاعی و مورتالیته بررسی و بعد از عمل جراحی بیماران تا یکسال پیگیری شدند. یافته ها: از 74 بیمار با شکستگی فرورفته جمجمه تعداد 60 مورد (81%) شکستگی مرکب و 14 مورد (19%) شکستگی ساده بود. در 8 مورد (11%) شکستگی از خط وسط جمجمه (محل سینوس ساجیتال فوقانی) رد شد. علت شکستگی های فرورفته شامل حوادث ترافیکی 38 مورد (51%)، سقوط از بلندی 23مورد (31%)، درگیری فیزیکی 5 مورد (7%)، حوادث ورزشی 2مورد (3%) و سایر موارد 6 (8%) بود. سطح هوشیاری بیماران قبل از عمل جراحی بر اساس معیار کومای گلاسکو بین 5 تا 15 متغیر بود. بعد از عمل جراحی 50 نفر (5/67%) بهبودی کامل، همی پارزی در10 نفر (5/13%)، تشنج بعد عمل جراحی در 4 مورد (4/5%)، اختلال تکلم در 2 مورد (3%)، مننژیت در 2 مورد (3%) و نقص پوست و عفونت همراه زخم در 2مورد (3%) مشاهده گردید. هیچ موردی از مرگ و لیک مایع مغزی نخاعی مشاهده نشد. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه مصرف پروفیلاکتیک آنتی بیوتیک و داروهای ضد تشنج می تواند با نتایج خوب و عوارض اندک درمان جراحی شکستگی های فرورفته جمجمه همراه باشد.